Klein nederland

Even een paspoort bestellen voor Annabel.
In Nederland spring je ff op je fiets naar het gemeente huis en bestellen maar. Ja, lekker dichtbij. Nu moesten we even naar Oslo om het papiertje te regelen. Toch een ritje heen en weer van een kleine 1000km…. De temperatuur en sneeuwhoogte varieerde tijdens de rit, zo was het op de hoogvlakte bij Stryn in het zonnetje -20 gr, dit nodigde niet uit om daar te stoppen maar het was wel mooi met die witte toppen en blauwe ijsschotsen.

Bij de Nederlandse ambassade dienen de ouders met de benodigde papieren en de jonge spruit te verschijnen. De ambassade is net “klein Nederland”, waar Nederlandse emigranten uit heel Noorwegen op hun beurt wachten, de vrouw achter de balie je helpt in je moerstaal en de posters met tulpen & molens aan de wand hangen. Na een kwartiertje sta je weer buiten, alles geregeld en Luna en Lieke een klompensleutelhanger rijker. Hopen maar dat het papiertje nu snel per post in Utvik arriveert zodat we als we willen weer op vakantie naar het buitenland kunnen.
Elk nadeel heeft een voordeel, dus hebben we een paar dagen in de grote stad rondgezworven.
Ze hebben daar erg veel bezienswaardigheden, zoals stoplichten, politieauto’s met sirene, flatgebouwen, diverse nationaliteiten, Ikea en natuurlijk Mac Donalds. Ja,ja zo wordt de familie Winkelhorst niet wereldvreemd. Flauwekul natuurlijk…maar het is even wat anders. Ook hebben we het “Natur historisk museum” bezocht met opgezette dieren. Lieke keek toch wel even op tegen die Dino.
We zijn nog even naar Holmenkollen geweest, dit is een groot wintersportpark aan de rand van de stad. Ze zijn er een gigantische skischans en stadion aan het bouwen voor de wereldkampioenschappen in 2011. Op de terugreis nog even geplonsd in het subtropisch zwembad in Gol en daarna over de weg zonder elanden naar huis.
Dit jaar schijnen er erg veel elanden te zijn en dus ook veel aanrijdingen. Langs de wegen staan ook erg grote gele waarschuwingsborden voor deze “store elg”. Je moet deze jongens van 2 meter hoog en ca 600 kg dan ook niet op je motorkap hebben.
Voetstappen in de sneeuw zijn er genoeg, maar hoe goed Annelies en de kids ook keken, werelds grootste kapstok liet zich weer niet zien. Het enigste exemplaar stond koud en eenzaam achter glas in het museum….
Na een snelle terugreis kwamen we thuis in een koud huis zonder water in de kraan…. shit waterleiding bevroren buitenzijde huis…. maargoed dat we in het zwembad nog gedoucht hadden… en nu wachten op de loodgieter die morgen komt (hopen we dan maar).
Groeten uit 69 graden noord.